In samenwerking met Chris Hillen maakte ik een beeldende locatietheatervoorstelling gebaseerd op de Griekse mythe van Narcissos,waarin Narcissos verliefd wordt op zijn eigen spiegelbeeld in een heilige poel en uiteindelijk verdrinkt. 

In de voorstelling wordt de  Griekse mythe verbonden aan de huidige ‘narcist’, die opleeft in zijn eigen heilige poel van Instagram en Snapchat. Tijdens de voorstelling wordt het publiek meegenomen door het leven van Narkissos, waarbij hij vrouwen en mannen die hem liefhebben afwijst, om uiteindelijk ook de nimf Echo af te wijzen, die door een vloek enkel anderen na kan praten en haar eigen mening niet meer kan uiten. Moe en dorstig van de jacht wil Narcissos wat drinken uit het water: hij treft zijn eigen spiegelbeeld en wordt op slag verliefd. Maar telkens als hij zijn liefde wil kussen, beroeren of omhelzen, verdwijnt zijn spiegelbeeld door de rimpeling die hij veroorzaakt. Toch kan hij zijn liefde niet verlaten, en uiteindelijk glijdt hij uitgeput in het water. Een beeldende locatietheatervoorstelling waarin gebruik wordt gemaakt van echoklanken (audio) en de huidige technologie.

Ik kijk naar beneden

de Spiegelwaal knipoogt terug

en ik verdrink me

Gespeeld op Festival de Oversteek, Nijmegen (2018)